Le fabuleux destin d'Amélie Poulain

Voordat je begint met lezen van deze blog, druk eerst op play van het filmpje. Begin dan pas met lezen.

Als er iets is wat mij opvrolijkt, is het de film Le fabuleux destin d'Amélie Poulain.
Als er iemand is die mij opvrolijkt, is het het personage van Amélie.
Zij geniet van kleine dingetjes in het leven, zoals het breken van het suikerlaagje van de crème brûlée, het gooien van steentjes over het Canal Saint-Martin, haar hand in een zak graan stoppen en fantaseren over het aantal stelletjes in Parijs dat op dat moment een orgasme beleeft.
Op de een of andere manier zie ik de gelijkenis tussen ons.


Mijn naam is Sophie en ik hou van:
- het precies recht leggen en zetten van dingen.
- het precies passen van mijn plakje runderrookvlees op mijn geroosterde broodje.
- het getal 3 of 12 zoeken in dingen.
- tellen op de fiets.
- met mijn blote voeten de eerste stappen zetten op het strand.
- thee die precies op de goede temperatuur is.
- stil zitten op een bankje in het bos en maar 1 vogeltje horen fluiten.
- het moment waarop er van de rode skittles het meest in het zakje zit.
- de zon die doorbreekt en de straal die dan precies door het badkamerraampje valt als ik aan het douchen ben.
- alles symmetrisch neerzetten.
- denken aan dingen die ik toch nooit te weten zal komen.
- op de fiets zitten, binnen 2 seconden kletsnat geregend worden door een stortbui, gewoon doorfietsen en kijken hoe iedereen rent om te schuilen.
- kijken naar alle verschillende sokken van mensen die langslopen in de stad.
- de kleine geitjes melk geven in de geitenboerderij in het Amsterdamse bos.
- de geur van champignonsoep die mijn vader aan het maken is.