<div id="influenster-widget-container"></div>
<script>
function showInfluensterWidget(data){
    document.getElementById('influenster-widget-container').innerHTML = data.widget_html;
}
</script>
<script type="text/javascript" src="http://widget.influenster.com/widget/8c3ba083b67c32e876b0f515302e27dd?callback=showInfluensterWidget"></script>

Neuroticisme

Neuroticisme wordt ook wel aangeduid als negatieve affectiviteit of negatieve emotionaliteit. Mensen die hoog scoren op de neuroticisme test zullen gemiddeld vaker last hebben van depressiviteit, angst en schuldgevoelens. Zij blijken ook gevoeliger te zijn voor stress, zullen gewone situaties eerder als bedreigend ervaren, en hebben moeite met het verwerken van tegenslagen of kleine frustraties. Zij zijn zich meer bewust van hun eigen gedrag, verlegen en hebben vaak moeite met controle of uitstel van hun behoeften. Neuroticisme predisponeert ook tot ontwikkelen van neurosen, fobieën en andere angststoornissen.


Ik heb zo'n ding. Zo'n neurose, fobie, of angst, hoe je het ook wilt noemen. Ik ben bang voor extreem weer (en harde regen valt ook onder extreem bij mij). 


Bij mijn studie zitten ook psychologievakken. Deze volg ik dan ook met de 1ejaars psychologiestudenten. Het vak wat we nu volgen is 'persoonlijkheidsleer en persoonlijkheidsonderzoek'. Om een kort voorbeeld te geven van een therapeutische sessie had hij een vrijwilliger nodig. Natuurlijk dacht ik: ach waarom niet? Nougoed, na de pauze zat ik daar dus op die stoel in die megacollegezaal met 3 schermen en al die starende oogjes. "Ik ben bang voor onweer, wind, storm, regen.." Ik had meteen spijt. Na een kwartier gebabbel, gestaar naar de grond en geschaam kwam men tot de conclusie dat ik een neurotische persoonlijkheid heb. En dat als deze angst opgelost zou worden, ik hoogstwaarschijnlijk een andere angst zou ontwikkelen voor iets wat ik niet onder controle heb. Controle. Dat was het kernwoord van het gesprek. Na 20 lange minuten mocht ik eindelijk die zenuwachtige draaistoel verlaten en zat ik weer lekker achterin de collegezaal. Wat een drama.


Nougoed, naast het feit dat het verschrikkelijk was, ik me halverwege besefte dat het werd gefilmd en ik me nu alleen maar nog een grotere debiel voel, is het misschien ook wel praktisch geweest. De conclusie van deze meneer zorgt ervoor dat ik zoveel dingen in mijn leven kan verklaren.


Bij de kleuters schreef mijn kleuterjuf in mijn vriendenboekje: "Lieve Sophie, het is niet erg als alles niet in één keer lukt. Oefening baart kunst." Toen was ik dus al een perfectionist.
Ik hoor ook regelmatig dit soort uitspraken: "Maak je er niet zo'n druk om joh." "Je moet je niet zo'n druk maken om van die kleine dingen" "Je moet je niet zo schuldig voelen, het is echt niet jouw schuld." "Als jij iets wil, zorg je er wel voor dat je het krijgt hè?!" "Je hebt last van aanstelleritis!"
Allemaal al zo herkenbaar, maar nu dus ook verklaarbaar.
Ik weet heus wel dat het geen vrijbrief is voor mijn negatieve eigenschappen, maar als ik weet waar het vandaan komt kan ik er misschien wel beter aan werken.


Voor de werkgroep moesten we persoonlijkheidstesten afnemen bij een ander, waaronder de BIS. Mijn BIS-score was extreem hoog. Goh. "Neuroticism has been found to be positively correlated with the BIS scale."
Ik weet dat het eigenlijk de taak is van mijn partner in crime om dit uit te vinden, maar ik zal wel weer graag controle willen hebben :).

Stem-fan

Alle kranten staan er vol mee en op elke hoek van elke straat wordt er wel reclame gemaakt. 2 maart zijn de provinciale staten verkiezingen. Ik wil graag even van dit moment gebruik maken om jullie allemaal op te roepen om te stemmen. Ik ga er vanuit dat de meeste mensen die dit lezen dat wel doen, maar ik weet ook dat er zeker mensen zijn die dit niet doen. De provinciale lijken zo onbelangrijk, maar even voor de mensen die niet zo into de politiek zijn: de provincie stuurt mensen naar de eerste kamer, dus indirect stem je voor de eerste kamer.
Wij wonen in een topland, zeker nu het nieuws is gevuld met al het gedoe in Noord-Afrika besef ik me dat. Wat ben ik blij dat ik niet in Libië ben geboren, maar in Nederland. Ik kan ook echt niet begrijpen waarom sommige mensen vinden dat 'wij' Nederlanders meer rechten moeten hebben dan mensen die niet in Nederland zijn geboren. Waar haal je het lef vandaan om te zeggen dat jij beter bent dan een ander omdat jij toevallig in Nederland bent geboren? Ongelofelijk. Maar om niet zo af te dwalen, het gaat over het stemmen op 2 maart. Als je nog niet weet wat je wil stemmen, doe dan in ieder geval niet kieskompas. Het maakt niet uit wat je invult, er komt áltijd PvdA als meest passend uit, en Pvv als minst passend. Probeer maar, het is echt waar. Echt heel erg vind ik dat. Ook al vind ik het beter dat je pvda stemt dan pvv, ga toch maar niet af op kieskompas. Het maakt mij niet uit wát je stemt, als je maar stemt, en weet waarom je dat stemt. Hoewel ik stiekem toch blij en trots zou zijn als links de meerderheid van de stemmen krijgt in Noord-Holland :)...

Good old times.

Sorry sorry sorry guys, ik heb het zo druk gehad de afgelopen tijd! Tentamens, verslagen en weet ik veel wat allemaal.. Mijn blog stond even op een laag pitje. Maar ik zal jullie nu verblijden met een pagina uit mijn oude dagboek.

Lief dagboek,


Vandaag was het heel leuk. Eerst gingen we op school pompoms maken en daarna gingen we buitenspelen. Daarna gingen we nog rekenen, maar ik had mijn taak al af. Daarna gingen we nog andere dingen doen en na school ging ik bij Babette spelen. We gingen met de barbies en hebben ook nog pippi gekeken. Ik bleef niet eten, maar vorige keer hadden we brokkoliesoep gegeten op zondag. Dat was ik toen vergeten te zeggen.
Wat een leuke dag he? Daaaahaaaaag
VeeLiefs, Sophie ♥♥♥♥♥

Le fabuleux destin d'Amélie Poulain

Voordat je begint met lezen van deze blog, druk eerst op play van het filmpje. Begin dan pas met lezen.

Als er iets is wat mij opvrolijkt, is het de film Le fabuleux destin d'Amélie Poulain.
Als er iemand is die mij opvrolijkt, is het het personage van Amélie.
Zij geniet van kleine dingetjes in het leven, zoals het breken van het suikerlaagje van de crème brûlée, het gooien van steentjes over het Canal Saint-Martin, haar hand in een zak graan stoppen en fantaseren over het aantal stelletjes in Parijs dat op dat moment een orgasme beleeft.
Op de een of andere manier zie ik de gelijkenis tussen ons.


Mijn naam is Sophie en ik hou van:
- het precies recht leggen en zetten van dingen.
- het precies passen van mijn plakje runderrookvlees op mijn geroosterde broodje.
- het getal 3 of 12 zoeken in dingen.
- tellen op de fiets.
- met mijn blote voeten de eerste stappen zetten op het strand.
- thee die precies op de goede temperatuur is.
- stil zitten op een bankje in het bos en maar 1 vogeltje horen fluiten.
- het moment waarop er van de rode skittles het meest in het zakje zit.
- de zon die doorbreekt en de straal die dan precies door het badkamerraampje valt als ik aan het douchen ben.
- alles symmetrisch neerzetten.
- denken aan dingen die ik toch nooit te weten zal komen.
- op de fiets zitten, binnen 2 seconden kletsnat geregend worden door een stortbui, gewoon doorfietsen en kijken hoe iedereen rent om te schuilen.
- kijken naar alle verschillende sokken van mensen die langslopen in de stad.
- de kleine geitjes melk geven in de geitenboerderij in het Amsterdamse bos.
- de geur van champignonsoep die mijn vader aan het maken is.

Vroegâh

Thoughts.

Een aantal dingen waar ik vandaag aan heb gedacht:

-          Ik wil een nieuwe bril

-          Ze zouden de zakjes van skittles moeten sorteren op kleur, dan hoef ik het zelf niet te doen en kan ik alleen de rode kopen.

-          Zou ik het zo prettig vinden om in bad te gaan omdat ik me dan minder zwaar voel?

-          Vanavond ga ik vroeg slapen, want dan kan ik morgenochtend tenminste op tijd opstaan.

-          Waar is mijn telefoon? Ach die heb ik nu niet nodig.

-          De som van (geobserveerdewaarde – verwachtewaarde)²/verwachtewaarde.

-          Ik heb echt een nieuwe bril  nodig want ik kan geen eens de klok zien vanaf hier.

-          Wanneer zal ik eens gaan proberen om auto te rijden met mijn nieuwe schoenen? Elke keer uit- en aandoen in de auto is niet handig.

-          Ik wil een wit bloesje met roesjes.

-          Zal ik lid worden van de vriendenloterij?

-          Ik mag geen geld uitgeven want ik moet sparen.

-          Waarom is er zo weinig te vinden over anti-kraak in Haarlem?

-          Ik word maar geen lid van de vriendenloterij, want ik ken niemand die ook lid is en dan moet ik de prijzen aan vreemden weggeven.

-          Ik ga écht vroeg naar bed vanavond. Half 9.

-          Ik wil een nieuw rokje.

-          Ik heb een panty met stippen nodig.

-          Oké, niet nodig, die wil ik gewoon.

-     Ik heb een hekel aan mensen die alleen maar Engels spreken terwijl Nederlands hun moedertaal is. Vandaar de titel.
-          Hmm.. waar is mijn telefoon?

-          Standaarddeviatie/wortel N

-          Wanneer heb ik tijd om te winkelen?

-          Ik wil naar Artis.

-          Onee, om half 9 kan ik niet naar bed, want dan komt Boer zoekt Vrouw. Jammer dan.

-          Ik wil een grote bril, want dan zie ik dat stomme randje eromheen niet, maar wel een bruine.

-          Zal ik douchen of in bad gaan?

-          Hoeveel mensen zouden nu net als ik denken hoeveel mensen hieraan denken?

-          Zal ik het kant wat onder mijn zwarte rokje uitsteekt afknippen? Misschien dat ik hem dan wel draag.

-          Chi-kwadraat en z-waardes.

-          Ik moet een afspraak maken bij de tandarts.

-          Shit, ik kan mijn telefoon niet vinden.

-          Oh neeeee, mijn nieuwe werk zou bellen vandaag. Onee, morgen, fjew.

-          Ik wou dat we carnaval vierden in Heemstede.

-          Ik moet morgen nieuwe shampoo kopen, deze is bijna op.

-          Ik vind het jammer dat ik niet mee ben geweest op wintersport.

-          O ja! Woensdag ga ik naar Petticoat met mijn zus omdat mijn oma kaartjes had gewonnen.

-          Kut. Mijn telefoon ligt nog bij Rodrigo.

-          Nee, vandaag nog maar niet rijden met mijn hakken.

-          Ik vind Johannes echt zielig. (Ja die ene uit bzv).

-          Richard is een lul.

-          Je kan maar beter veel slaap nodig hebben dan niet kunnen slapen. Arme Naomi.

-          Nog even gauw mijn blog schrijven en dan lekker slapen.

-          (TSS-SSE)/TSS = r²

-          Shit. Dinsdag statistiek en ik verspil mijn tijd aan het soggen en bloggen.

Cartoon ik.

Feestje met een chimpanseestje!

Dat vond ik gewoon een leuke titel.

Nieuwe hobby

1 - Go to wikipedia and hit random. The first random wikipedia article you get is the name of your band. 
2 - Go to quotationspage.com and hit random. The last four or five words of the very last quote of the page is the title of your ...first album. 
3 - Go to flickr and click on “explore the last seven days”. Third picture no matter what ...it is, will be your album cover. 
4 - Use photoshop or similar (picnik.com is a free online photo editor) to put it all together.

Nieuwe schoenen part II

- Ik kon het niet laten.

Nostalgie.

In een oude villa leefde, lang geleden, een huiskabouter die elke nacht stilletjes rondging om te kijken of alles in orde was. Hij woonde op zolder in het poppenhuis waarmee de kinderen vroeger hadden gespeeld en dat daar was weggezet. Elke zaterdagavond kreeg de kabouter dar bezoek van Rat en Pad die in de kelder woonden en kwamen kaarten. Maar op een nacht tijdens een harde storm, staat er opeens heel iemand anders voor zijn deur: iemand van een volkje dat niet te vertrouwen is, iemand met wie de kabouter niets te maken wil hebben, die hij meteen weer kwijt wil, maar toch ook weer niet, want hij krijgt een verhaal te horen, zo spannend, zo griezelig, en zo vol geweldigheden waarvan hij het bestaan niet wist, dat hij steeds méér verteld wil krijgen, nacht na nacht na nacht ... 
Het neemt de kabouter zo in beslag dat hij nergens meer aan toe komt en al het andere vergeet. Dat merken Rat en Pad; dat merkt ook de oude grootmoeder, en de gevolgen daarvan zijn nog griezeliger dan het nachtverhaal zelf ...


- Paul Biegel, 1992

Van klein naar groot.

- Mijn leven. 12.07.1991 tot nu

Nieuwe schoenen

Ik heb nieuwe schoenen!
Gekregen van mijn lieve moeder!
Dankjewel ♥

- Het zijn trouwens zwarte enkellaarsjes de perfect aansluiten op mijn enkel met een 11cm hak en een veter. Wauw.

Tomaten salad.

Tooooomatensalad
Tomatensalato
Matensalad
Tomatensalad
Tooooomatensalad
Tomatensalato
Matensalad
Tomatensalad

Toooomatensalade
Tomatensalade
Tomatensalade
Tomaat
Toooomatensalade
Tomatensalade
Tomatensalade
Tomaat.

Heerlijk, basisschool.

Anders

Soms wou ik dat ik anders was.
Dat ik me niet zo druk zou maken om dingen waar ik me nu wel druk om maak.
Om spelling bijvoorbeelt.
Gewoon lekker alles fout spellen. Toch wel gek, dat ik daar moeite voor moet doen.
Oké, die valt af.
Ik kan ook mijn haar platinablond verven? Mijn blog BarbieswOorlld,, noemen, bontkraag-jassen kopen en 5 paar uggs in de kast zetten. Een lichtblauwe vespa nemen, maar dan wel een snor, want anders moet je een helm op en blijft je haar niet goed zitten. Dan wil ik ook een witte blackberry (die ik stiekem echt wil, maar in dit verband is het anders), die ik met mijn nepnagels niet goed kan bedienen (ik weet het, die had ik ook met kerst). Maar dat zouden dan van die rechte, te grote porno-nepnagels zijn. Dan zou ik een abonnement hebben op de zonnebank en America's next topmodel volgen alsof mijn leven er vanaf zou hangen. Ik kan nog wel een eeuw zo door gaan, maar eigenlijk durf ik dat niet.
Ik besef me nu dat ik eigenlijk wel een beetje zo ben.
In de zomer verfde ik mijn haar wel eens honingblond, op mijn muur staat nog nwly en bff van mijn vriendinnetjes toen we op ons 13e mijn kamer roze verfde. Ik heb een zwarte (chinese) retroscooter met zwarte pothelm, die het niet doet. Volgens mij is niemand op de wereld die zo baalt van zijn telefoon terwijl hij het prima doet en heeeel graag een iPhone of een Blackberry wil. En met kerst had ik nepnagels die er heel snel afvielen. En ook ga ik af en toe wel eens naar de zonnebank, heel af en toe. Alleen america's next topmodel volg ik niet.
Zucht.
Misschien moet ik maar gewoon mezelf blijven.
En niet anders.

De egel

Een verhaaltje voor iedereen die denkt dat het niet meer slechter kan gaan:

Op een keer had de egel zoveel spijt van zichzelf dat hij al zijn stekels uit zijn rug trok.

‘Er komt ook nooit iets van mij terecht!’ riep hij, terwijl hij wit en bibberend onder de linde stond.

Het was een koude dag, laat in het najaar. De wind gierde door de kale takken van de bomen en de golven zwiepten hoog op in de rivier. De kraai zat diep in zijn veren gedoken in de eik, en de eekhoorn trok zijn staart stevig om zijn nek.

Zo stond de egel daar midden in het bos, met al zijn stekels in zijn hand.

‘Ik had het kunnen weten,’ zei hij, meer tegen zichzelf dan tegen wie dan ook. ‘Ik had het moeten weten.’

De eekhoorn zag hem daar zo staan en riep, vanuit zijn deur: ‘Egel! Wat is er met jou gebeurd?’

‘Iets wat ik had kunnen weten,’ riep de egel terug.

‘Wat had je kunnen weten?’

‘Dat het zo ver met mij zou komen.’

‘Hoe ver is het dan met je gekomen?’

De egel maakte een hulpeloos gebaar, terwijl er kleine rode stippeltjes op zijn witte vel verschenen en zijn lippen steeds blauwer werden. Maar hij zei niets. De eekhoorn liet zich uit de beuk zakken en ging naar hem toe.

‘Ik betreur toch zoveel,’ zei de egel toen de eekhoorn voor hem stond. ‘En ik weet nog niet half wat!’

‘Egel, egel,’ zei de eekhoorn. ‘Wat heb je gedaan? Zo kun je toch niet verder?’

‘Nee,’ zei de egel. ‘Dat bedoel ik.’

Toen liet hij zijn hoofd zakken en keek hij alsof hij de grond in wilde kruipen.

‘Zo ken ik je niet,’ zei de eekhoorn.

‘Zo zonder stekels?’ vroeg de egel. ‘Of zo moedeloos?’

‘Zo beide,’ zei de eekhoorn. ‘En zo bedroefd.’

‘Ja,’ zei de egel. ‘Zo ken ik mezelf al heel lang niet. En dat is verschrikkelijk.’

Het begon te sneeuwen en de eekhoorn vroeg de egel of hij met hem meeging, naar huis, om een beetje warm te worden.

‘Goed,’ zei de egel.

In het huis van de eekhoorn dronken zij zoete thee, terwijl een sneeuwstorm begon te razen. En toen het donker was vertelde de eekhoorn een treurig verhaal over een kiezelsteen, waar de egel tot zijn verbazing heel vrolijk van werd.

Later die avond stak de eekhoorn de stekels een voor een terug in de rug van de egel.

‘Blijf vannacht maar hier,’ zei hij.

‘Dat had ik nooit gedacht,’ zei de egel, stralend. En voor hij in slaap viel, op de bank van de eekhoorn, zei hij nog: ‘Misschien is het toch minder ver met mij gekomen dan ik dacht.’

‘Welterusten,’ zei de eekhoorn die niet meer wilde weten wat de egel bedoelde.

-Toon Tellegen, Langzaam zo snel als zij konden

Een schitterend gebrek

Een prachtig begin uit een prachtig boek:

"Als ik één ding kan is het liefhebben. Dat lijkt niet veel bijzonders, maar ik ben er trots op. Ik heb het geleerd zoals een zwerfhond leert zwemmen: omdat hij met de rest van de worp in een jutezak werd gepropt en in een snelstromende rivier is geworpen.
Die ene die het tegen alle verwachting in gered heeft, dat ben ik. Met in mijn oren nog het gejank van degenen die het niet haalden, moest ik leren ergens van te houden.
Ik ben niet onder gegaan.
Ik heb de kant bereikt.
Ik heb lief.
Andere mensen dragen hun verdriet in hun hart. Ongezien holt dat hen van binnen uit. Het is mijn redding geweest dat ik mijn verdriet aan de buitenkant draag, waar niemand het kan ontgaan."
- Arthur Japin, 2003